TEVRAT BÖLÜM 1-40 YUSUF TUTSAKLARIN DÜŞÜNÜ YORUMLUYOR

BÖLÜM 40

Yar.40: 1 Bir süre sonra Mısır Kralı’nın sakisiyle fırıncısı efendilerini gücendirdiler.

Yar.40: 2 Firavun bu iki görevlisine, baş sakiyle fırıncıbaşına öfkelendi.

Yar.40: 3 Onları muhafız birliği komutanının evinde, Yusuf’un tutsakolduğu zindanda göz altına aldı.

Yar.40: 4 Muhafız birliği komutanı Yusuf’u onların hizmetine atadı.Bir süre zindanda kaldılar.

Yar.40: 5 Firavunun sakisiyle fırıncısı tutsak oldukları zindanda aynıgece birer düş gördüler. Düşleri farklı anlamlar taşıyordu.

Yar.40: 6 Sabah Yusuf yanlarına gittiğinde, onları tedirgin gördü.

Yar.40: 7 Efendisinin evinde, kendisiyle birlikte zindanda kalan firavunun görevlilerine, “Niçin suratınız asık bugün?” diye sordu.

Yar.40: 8 “Düş gördük ama yorumlayacak kimse yok” dediler. Yusuf, “Yorum Tanrı’ya özgü değil mi?” dedi, “Lütfen düşünüzü bana anlatın.”

Yar.40: 9 Baş saki düşünü Yusuf’a anlattı: “Düşümde önümde bir asma gördüm.

Yar.40: 10 Üç çubuğu vardı. Tomurcuklar açar açmaz çiçeklendi, salkımsalkım üzüm verdi.

Yar.40: 11 Firavunun kâsesi elimdeydi. Üzümleri alıp firavununkâsesine sıktım. Sonra kâseyi ona verdim.”

Yar.40: 12 Yusuf, “Bu şu anlama gelir” dedi, “Üç çubuk üç gün demektir.

Yar.40: 13 Üç gün içinde firavun seni zindandan çıkaracak, yine eskigörevine döneceksin. Geçmişte olduğu gibi yine ona sakilik yapacaksın.

Yar.40: 14 Ama her şey yolunda giderse, lütfen beni anımsa. Bir iyilikyap, firavuna benden söz et. Çıkar beni bu zindandan.

Yar.40: 15 Çünkü ben İbrani ülkesinden zorla kaçırıldım. Burada dazindana atılacak bir şey yapmadım.”

Yar.40: 16 Fırıncıbaşı bu iyi yorumu duyunca, Yusuf’a, “Ben de bir düşgördüm” dedi, “Başımın üstünde üç sepet beyaz ekmek vardı.

Yar.40: 17 En üstteki sepette firavun için pişirilmiş çeşitli pastalarvardı. Kuşlar başımın üstündeki sepetten pastaları yiyorlardı.”

Yar.40: 18 Yusuf, “Bu şu anlama gelir” dedi, “Üç sepet üç gün demektir.

Yar.40: 19 Üç gün içinde firavun seni zindandan çıkarıp ağaca asacak.Kuşlar etini yiyecekler.”

Yar.40: 20 Üç gün sonra, firavun doğum gününde bütün görevlilerine birşölen verdi. Görevlilerinin önünde baş sakisiyle fırıncıbaşını zindandan çıkardı.

Yar.40: 21-22 Yusuf’un yaptığı yoruma uygun olarak baş sakisini eski görevine atadı. Baş saki firavuna şarap sunmaya başladı. Ama firavun fırıncıbaşını astırdı.

Yar.40: 23 Gelgelelim, baş saki Yusuf’u anımsamadı, unuttu gitti.

TEVRAT BÖLÜM 1-39 YUSUF’LA POTİFAR’IN KARISI

BÖLÜM 39

Yar.39: 1 İsmaililer Yusuf’u Mısır’a götürmüştü. Firavunun görevlisi, muhafız birliği komutanı Mısırlı Potifar onu İsmaililer’den satın almıştı.

Yar.39: 2 RAB Yusuf’la birlikteydi ve onu başarılı kılıyordu. YusufMısırlı efendisinin evinde kalıyordu.

Yar.39: 3 Efendisi RAB’bin Yusuf’la birlikte olduğunu, yaptığı her işte onu başarılı kıldığını gördü.

Yar.39: 4 Yusuf’tan hoşnut kalarak onu özel hizmetine aldı. Evinin vesahip olduğu her şeyin sorumluluğunu ona verdi.

Yar.39: 5 Yusuf’u evinin ve sahip olduğu her şeyin sorumlusu atadığıandan itibaren RAB Yusuf sayesinde Potifar’ın evini kutsadı.Evini, tarlasını, kendisine ait her şeyi bereketli kıldı.

Yar.39: 6 Potifar sahip olduğu her şeyin sorumluluğunu Yusuf’a verdi;yediği yemek dışında hiçbir şeyle ilgilenmedi. Yusuf güzel yapılı, yakışıklıydı.

Yar.39: 7 Bir süre sonra efendisinin karısı ona göz koyarak, “Benimle yat” dedi.

Yar.39: 8 Ama Yusuf reddetti. “Ben burada olduğum için efendim evdeki hiçbir şeyle ilgilenme gereğini duymuyor” dedi, “Sahip olduğu her şeyin yönetimini bana verdi.

Yar.39: 9 Bu evde ben de onun kadar yetkiliyim. Senin dışında hiçbir şeyi benden esirgemedi. Sen onun karısısın. Nasıl böyle bir kötülük yapar, Tanrı’ya karşı günah işlerim?”

Yar.39: 10 Potifar’ın karısı her gün kendisiyle yatması ya da birlikteolması için direttiyse de, Yusuf onun isteğini kabul etmedi.

Yar.39: 11 Bir gün Yusuf olağan işlerini yapmak üzere eve gitti. İçerde ev halkından hiç kimse yoktu.

Yar.39: 12 Potifar’ın karısı Yusuf’un giysisini tutarak, “Benimle yat”dedi. Ama Yusuf giysisini onun elinde bırakıp evden dışarı kaçtı.

Yar.39: 13 Kadın Yusuf’un giysisini bırakıp kaçtığını görünce,

Yar.39: 14 uşaklarını çağırdı. “Bakın şuna!” dedi, “Kocamın getirdiği bu İbrani bizi rezil etti. Yanıma geldi, benimle yatmak istedi. Ben de bağırdım.

Yar.39: 15 Bağırdığımı duyunca giysisini yanımda bırakıp dışarı kaçtı.”

Yar.39: 16 Efendisi eve gelinceye kadar Yusuf’un giysisini yanında alıkoydu.

Yar.39: 17 Ona da aynı şeyleri anlattı: “Buraya getirdiğin İbrani köleyanıma gelip beni aşağılamak istedi.

Yar.39: 18 Ama ben bağırınca giysisini yanımda bırakıp kaçtı.”

Yar.39: 19 Karısının, “Kölen bana böyle yaptı” diyerek anlattıklarınıduyunca, Yusuf’un efendisinin öfkesi tepesine çıktı.

Yar.39: 20 Yusuf’u yakalayıp zindana, kralın tutsaklarının bağlıolduğu yere attı. Ama Yusuf zindandayken

Yar.39: 21 RAB onunla birlikteydi. Ona iyilik etti. Zindancıbaşı Yusuf’tan hoşnut kaldı.

Yar.39: 22 Bütün tutsakların yönetimini ona verdi. Zindanda olup bitenher şeyden Yusuf sorumluydu.

Yar.39: 23 Zindancıbaşı Yusuf’un sorumlu olduğu işlerle hiç ilgilenmezdi. Çünkü RAB Yusuf’la birlikteydi ve yaptığı her işte onu başarılı kılıyordu.

TEVRAT BÖLÜM 1-38 YAHUDA’YLA TAMAR

BÖLÜM 38

Yar.38: 1 O sıralarda Yahuda kardeşlerinden ayrılarak Adullamlı Hiraadında bir adamın yanına gitti.

Yar.38: 2 Orada Kenanlı bir kızla karşılaştı. Kızın babasının adıŞua’ydı. Yahuda kızla evlendi.

Yar.38: 3 Kadın hamile kaldı ve bir erkek çocuk doğurdu. Yahuda onaEr adını verdi.

Yar.38: 4 Kadın yine hamile kaldı, bir erkek çocuk daha doğurdu, adınıOnan koydu.

Yar.38: 5 Yine bir erkek çocuk doğurdu, adını Şela koydu. Şela doğduğuzaman Yahuda Keziv’deydi.

Yar.38: 6 Yahuda ilk oğlu Er için bir kadın aldı. Kadının adı Tamar’dı.

Yar.38: 7 Yahuda’nın ilk oğlu Er, RAB’bin gözünde kötüydü. Bu yüzdenRAB onu öldürdü.

Yar.38: 8 Yahuda Onan’a, “Kardeşinin karısıyla evlen” dedi,”Kayınbiraderlik görevini yap. Kardeşinin soyunu sürdür.”

Yar.38: 9 Ama Onan doğacak çocukların kendisine ait olmayacağınıbiliyordu. Bu yüzden ne zaman kardeşinin karısıyla yatsa,kardeşine soy yetiştirmemek için menisini yere boşaltıyordu.

Yar.38: 10 Bu yaptığı RAB’bin gözünde kötüydü. Bu yüzden RAB onu daöldürdü.

Yar.38: 11 Bunun üzerine Yahuda, gelini Tamar’a, “Babanın evine dön” dedi, “Oğlum Şela büyüyünceye kadar orada dul olarak yaşa.” Yahuda, “Şela da kardeşleri gibi ölebilir” diye düşünüyordu. Böylece Tamar babasının evine döndü.

Yar.38: 12 Uzun süre sonra Şua’nın kızı olan Yahuda’nın karısı öldü.Yahuda yası bittikten sonra arkadaşı Adullamlı Hira’yla birlikteTimna’ya, sürüsünü kırkanların yanına gitti.

Yar.38: 13 Tamar’a, “Kayınbaban sürüsünü kırkmak için Timna’yagidiyor” diye haber verdiler.

Yar.38: 14 Tamar üzerindeki dul giysilerini çıkardı. Peçesini örttü, sarınıp Timna yolu üzerindeki Enayim Kapısı’nda oturdu. Çünkü Şela büyüdüğü halde onunla evlenmesine izin verilmediğini görmüştü.

Yar.38: 15 Yahuda onu görünce fahişe sandı. Çünkü yüzü örtülüydü.

Yar.38: 16 Yolun kenarına, ona doğru seğirterek, kendi gelini olduğunubilmeden, “Hadi gel, seninle yatmak istiyorum” dedi.Tamar, “Seninle yatarsam, bana ne vereceksin?” diye sordu.

Yar.38: 17 Yahuda, “Sürümden sana bir oğlak göndereyim” dedi. Tamar, “Oğlağı gönderinceye kadar rehin olarak bana bir şey verebilir misin?” dedi.

Yar.38: 18 Yahuda, “Ne vereyim?” diye sordu. Tamar, “Mührünü, kaytanını ve elindeki değneği” diye yanıtladı. Yahuda bunları verip onunla yattı. Tamar hamile kaldı.

Yar.38: 19 Gidip peçesini çıkardı, yine dul giysilerini giydi.

Yar.38: 20 Bu arada Yahuda rehin bıraktığı eşyaları geri almak için Adullamlı arkadaşıyla kadına bir oğlak gönderdi. Ne var ki arkadaşı kadını bulamadı.

Yar.38: 21 O çevrede yaşayanlara, “Enayim’de, yol kenarında bir fahişevardı, nerede o?” diye sordu. “Burada öyle bir kadın yok” diye karşılık verdiler.

Yar.38: 22 Bunun üzerine Yahuda’nın yanına dönerek, “Kadını bulamadım”dedi, “O çevrede yaşayanlar da ‘Burada fahişe yok’ dediler.”

Yar.38: 23 Yahuda, “Varsın eşyalar onun olsun” dedi, “Kimseyi kendimize güldürmeyelim. Ben oğlağı gönderdim, ama sen kadını bulamadın.”

Yar.38: 24 Yaklaşık üç ay sonra Yahuda’ya, “Gelinin Tamar zina etmiş,şu anda hamile” diye haber verdiler. Yahuda, “Onu dışarıya çıkarıp yakın” dedi.

Yar.38: 25 Tamar dışarı çıkarılınca, kayınbabasına, “Ben bu eşyalarınsahibinden hamile kaldım” diye haber gönderdi, “Lütfen şunlarabak. Bu mühür, kaytan, değnek kime ait?”

Yar.38: 26 Yahuda eşyaları tanıdı. “O benden daha doğru bir kişi”dedi, “Çünkü onu oğlum Şela’ya almadım.” Bir daha onunla yatmadı.

Yar.38: 27 Doğum vakti gelince Tamar’ın rahminde ikiz olduğu anlaşıldı.

Yar.38: 28 Doğum yaparken ikizlerden biri elini dışarı çıkardı. Ebe çocuğun elini yakalayıp bileğine kırmızı bir iplik bağladı, “Bu önce doğdu” dedi.

Yar.38: 29 Ne var ki, çocuk elini içeri çekti, o sırada da kardeşi doğdu. Ebe, “Kendine böyle mi gedik açtın?” dedi. Bu yüzden çocuğa Peres*fy* adı kondu.D Not 38:29 “Peres”: “Gedik açmak” anlamına gelir.

Yar.38: 30 Sonra bileğine kırmızı iplik bağlı kardeşi doğdu. Ona da Zerah*fz* adı verildi.D Not 38:30 “Zerah”: “Kırmızı” anlamına gelir.

TEVRAT BÖLÜM 1-37 YUSUF’UN DÜŞLERİ

BÖLÜM 37

Yar.37: 1 Yakup babasının yabancı olarak kalmış olduğu Kenan ülkesindeyaşadı.

Yar.37: 2 Yakup soyunun öyküsü: Yusuf on yedi yaşında bir gençti. Babasının karıları Bilha ve Zilpa’dan olan üvey kardeşleriyle birlikte sürü güdüyordu.Kardeşlerinin yaptığı kötülükleri babasına ulaştırırdı.

Yar.37: 3 İsrail Yusuf’u öbür oğullarının hepsinden çok severdi. Çünkü Yusuf onun yaşlılığında doğmuştu. Yusuf’a uzun, renkli bir giysi yaptırmıştı.

Yar.37: 4 Yusuf’un kardeşleri babalarının onu kendilerinden çok sevdiğini görünce, ondan nefret ettiler. Yusuf’a tatlı söz söylemez oldular.

Yar.37: 5 Yusuf bir düş gördü. Bunu kardeşlerine anlatınca, ondan dahaçok nefret ettiler.

Yar.37: 6 Yusuf, “Lütfen gördüğüm düşü dinleyin!” dedi,

Yar.37: 7 “Tarlada demet bağlıyorduk. Ansızın benim demetim kalkıpdikildi. Sizinkilerse, çevresine toplanıp önünde eğildiler.”

Yar.37: 8 Kardeşleri, “Başımıza kral mı olacaksın? Bizi sen mi yöneteceksin?” dediler. Düşlerinden, söylediklerinden ötürü ondan büsbütün nefret ettiler.

Yar.37: 9 Yusuf bir düş daha görüp kardeşlerine anlattı. “Dinleyin, bir düş daha gördüm” dedi, “Güneş, ay ve on bir yıldız önümde eğildiler.”

Yar.37: 10 Yusuf babasıyla kardeşlerine bu düşü anlatınca, babası onu azarladı: “Ne biçim düş bu?” dedi, “Ben, annen, kardeşlerin gelip önünde yere mi eğileceğiz yani?”

Yar.37: 11 Kardeşleri Yusuf’u kıskanıyordu, ama bu olay babasının aklına takıldı.

Kardeşleri Yusuf’u Satıyor

Yar.37: 12 Bir gün Yusuf’un kardeşleri babalarının sürüsünü gütmekiçin Şekem’e gittiler.

Yar.37: 13 İsrail Yusuf’a, “Kardeşlerin Şekem’de sürü güdüyorlar” dedi, “Gel seni de onların yanına göndereyim.” Yusuf, “Hazırım” diye yanıtladı.

Yar.37: 14 Babası, “Git kardeşlerine ve sürüye bak” dedi, “Her şey yolunda mı, değil mi, bana haber getir.” Böylece onu Hevron Vadisi’nden gönderdi. Yusuf Şekem’e vardı.

Yar.37: 15 Kırda dolaşırken bir adam onu görüp, “Ne arıyorsun?” diye sordu.

Yar.37: 16 Yusuf, “Kardeşlerimi arıyorum” diye yanıtladı, “Buralardasürü güdüyorlar. Nerede olduklarını biliyor musun?”

Yar.37: 17 Adam, “Buradan ayrıldılar” dedi, “‘Dotan’a gidelim’ dediklerini duydum.” Böylece Yusuf kardeşlerinin peşinden gitti ve Dotan’da onları buldu.

Yar.37: 18 Kardeşleri onu uzaktan gördüler. Yusuf yanlarına varmadan,onu öldürmek için düzen kurdular.

Yar.37: 19 Birbirlerine, “İşte düş hastası geliyor” dediler,

Yar.37: 20 “Hadi onu öldürüp kuyulardan birine atalım. Yabanıl birhayvan yedi deriz. Bakalım o zaman düşleri ne olacak!”

Yar.37: 21 Ruben bunu duyunca Yusuf’u kurtarmaya çalıştı: “Canınakıymayın” dedi,

Yar.37: 22 “Kan dökmeyin. Onu şu ıssız yerdeki kuyuya atın, ama kendisine dokunmayın.” Amacı Yusuf’u kurtarıp babasına geri götürmekti.

Yar.37: 23 Yusuf yanlarına varınca, kardeşleri sırtındaki renkli uzun giysiyi çekip çıkardılar

Yar.37: 24 ve onu susuz, boş bir kuyuya attılar.

Yar.37: 25 Yemek yemek için oturduklarında, Gilat yönünden bir İsmaili kervanının geldiğini gördüler. Develeri kitre, pelesenk, laden yüklüydü. Mısır’a gidiyorlardı.

Yar.37: 26 Yahuda, kardeşlerine, “Kardeşimizi öldürür, suçumuzu gizlersek ne kazanırız?” dedi,

Yar.37: 27 “Gelin onu İsmaililer’e satalım. Böylece canına dokunmamışoluruz. Çünkü o kardeşimizdir, aynı kanı taşıyoruz.” Kardeşleri kabul etti.

Yar.37: 28 Midyanlı tüccarlar oradan geçerken, kardeşleri Yusuf’u kuyudan çekip çıkardılar, yirmi gümüşe İsmaililer’e sattılar. İsmaililer Yusuf’u Mısır’a götürdüler.

Yar.37: 29 Kuyuya geri dönen Ruben Yusuf’u orada göremeyince üzüntüdengiysilerini yırttı.

Yar.37: 30 Kardeşlerinin yanına gidip, “Çocuk orada yok” dedi, “Neyapacağım şimdi ben?”

Yar.37: 31 Bunun üzerine bir teke keserek Yusuf’un renkli uzun giysisini kanına buladılar.

Yar.37: 32 Giysiyi babalarına götürerek, “Bunu bulduk” dediler, “Bak,bakalım, oğlunun mu, değil mi?”

Yar.37: 33 Yakup giysiyi tanıdı, “Evet, bu oğlumun giysisi” dedi, “Onuyabanıl bir hayvan yemiş olmalı. Yusuf’u parçalamış olsa gerek.”

Yar.37: 34 Yakup üzüntüden giysilerini yırttı, beline çul sardı, oğluiçin uzun süre yas tuttu.

Yar.37: 35 Bütün oğulları, kızları onu avutmaya çalıştılarsa da oavunmak istemedi. “Oğlumun yanına, ölüler diyarına yas tutarakgideceğim” diyerek oğlu için ağlamaya devam etti.

Yar.37: 36 Bu arada Midyanlılar da Yusuf’u Mısır’da firavunun birgörevlisine, muhafız birliği komutanı Potifar’a sattılar.

TEVRAT BÖLÜM 1-36 ESAV’IN SOYU

BÖLÜM 36

Yar.36: 1 Esav’ın, yani Edom’un öyküsü:

Yar.36: 2 Esav şu Kenanlı kızlarla evlendi: Hititli* Elon’un kızı Âda;Hivli Sivon’un torunu, Âna’nın kızı Oholivama;

Yar.36: 3 Nevayot’un kızkardeşi, İsmail’in kızı Basemat.

Yar.36: 4 Âda Esav’a Elifaz’ı, Basemat Reuel’i,

Yar.36: 5 Oholivama Yeuş, Yalam ve Korah’ı doğurdu. Esav’ın Kenanülkesinde doğan oğulları bunlardı.

Yar.36: 6 Esav karılarını, oğullarını, kızlarını, evindeki bütün adamlarını, hayvanlarının hepsini, Kenan ülkesinde kazandığı malların tümünü alıp kardeşi Yakup’tan ayrıldı, başka bir ülkeye gitti.

Yar.36: 7 Birlikte yaşayamayacak kadar çok malları vardı. Yabancıolarak yaşadıkları bu topraklar davarlarına yetmiyordu.

Yar.36: 8 Esav -Edom- Seir dağlık bölgesine yerleşti.

Yar.36: 9 Seir dağlık bölgesine yerleşen Edomlular’ın atası Esav’ınsoyu:

Yar.36: 10 Esav’ın oğullarının adları şunlardır:Esav’ın karılarından Âda’nın oğlu Elifaz, Basemat’ın oğlu Reuel.

Yar.36: 11 Elifaz’ın oğulları:Teman, Omar, Sefo, Gatam, Kenaz.

Yar.36: 12 Timna Esav’ın oğlu Elifaz’ın cariyesiydi. Elifaz’a Amalek’idoğurdu. Bunlar Esav’ın karısı Âda’nın torunlarıdır.

Yar.36: 13 Reuel’in oğulları:Nahat, Zerah, Şamma, Mizza.Bunlar Esav’ın karısı Basemat’ın torunlarıdır.

Yar.36: 14 Sivon’un torunu ve Âna’nın kızı olan Esav’ın karısıOholivama’nın Esav’a doğurduğu oğullar şunlardır:Yeuş, Yalam, Korah.

Yar.36: 15 Esavoğulları’nın boy beyleri şunlardır:Esav’ın ilk oğlu Elifaz’ın oğulları:Teman, Omar, Sefo, Kenaz,

Yar.36: 16 Korah, Gatam, Amalek. Bunlar Edom ülkesinde Elifaz’ınsoyundan beylerdi ve Âda’nın torunlarıydı.

Yar.36: 17 Esav oğlu Reuel’in oğulları şunlardır:Nahat, Zerah, Şamma, Mizza. Bunlar Edom ülkesinde Reuel’in soyundan gelen beylerdi ve Esav’ın karısı Basemat’ın torunlarıydı.

Yar.36: 18 Esav’ın karısı Oholivama’nın oğulları şunlardır:Yeuş, Yalam, Korah. Bunlar Âna’nın kızı olan Esav’ın karısı Oholivama’nın soyundan gelen beylerdi.

Yar.36: 19 Bunların hepsi Esav’ın -Edom’un- oğullarıdır. Yukardakilerde onların beyleridir.

Seir’in Soyu(1Ta.1:38-42)

Yar.36: 20 Ülkede yaşayan Horlu Seir’in oğulları şunlardı: Lotan,Şoval, Sivon, Âna,

Yar.36: 21 Dişon, Eser, Dişan. Seir’in Edom’da beylik eden Horlu oğulları bunlardı.

Yar.36: 22 Lotan’ın oğulları: Hori, Hemam. Timna Lotan’ın kızkardeşiydi.

Yar.36: 23 Şoval’ın oğulları:Alvan, Manahat, Eval, Şefo, Onam.

Yar.36: 24 Sivon’un oğulları:Aya ve Âna. Babası Sivon’un eşeklerini güderken çölde sıcak su kaynakları bulan Âna’dır bu.

Yar.36: 25 Âna’nın çocukları şunlardı:Dişon ve Âna’nın kızı Oholivama.

Yar.36: 26 Dişon’un oğulları şunlardı:Hemdan, Eşban, Yitran, Keran.

Yar.36: 27 Eser’in oğulları şunlardı: Bilhan, Zaavan, Akan.

Yar.36: 28 Dişan’ın oğulları şunlardı:Ûs, Aran.

Yar.36: 29 Horlu boy beyleri şunlardı Lotan, Şoval, Sivon, Âna,

Yar.36: 30 Dişon, Eser, Dişan. Seir ülkesindeki Horlu boy beyleri bunlardı.

Edom Kralları(1Ta.1:43-54)

Yar.36: 31 İsrailliler’i yöneten bir kralın olmadığı dönemde, Edom’u şu krallar yönetti:

Yar.36: 32 Beor oğlu Bala Edom Kralı oldu. Kentinin adı Dinhava’ydı.

Yar.36: 33 Bala ölünce, yerine Bosralı Zerah oğlu Yovav geçti.

Yar.36: 34 Yovav ölünce, Temanlılar ülkesinden Huşam kral oldu.

Yar.36: 35 Huşam ölünce, Midyan’ı Moav kırlarında bozguna uğratanBedat oğlu Hadat kral oldu. Kentinin adı Avit’ti.

Yar.36: 36 Hadat ölünce, yerine Masrekalı Samla geçti.

Yar.36: 37 Samla ölünce, yerine Rehovot-Hannaharlı Şaul geçti.

Yar.36: 38 Şaul ölünce, yerine Akbor oğlu Baal-Hanan geçti.

Yar.36: 39 Akbor oğlu Baal-Hanan ölünce, yerine Hadat geçti. Kentininadı Pau’ydu. Karısı, Me-Zahav kızı Matret’in kızı Mehetavel’di.

Yar.36: 40 Boylarına ve bölgelerine göre Esav’ın soyundan gelenbeylerin adları şunlardı: Timna, Alva, Yetet,

Yar.36: 41 Oholivama, Ela, Pinon,

Yar.36: 42 Kenaz, Teman, Mivsar,

Yar.36: 43 Magdiel, İram. Sahip oldukları ülkede yaşadıkları yerlereadlarını veren Edom beyleri bunlardı. Edomlular’ın atası Esav’dı.

TEVRAT BÖLÜM 1-35 YAKUP BEYTEL’E DÖNÜYOR

BÖLÜM 35

Yar.35: 1 Tanrı Yakup’a, “Git, Beytel’e yerleş” dedi, “AğabeyinEsav’dan kaçarken sana görünen Tanrı’ya orada bir sunak yap.”

Yar.35: 2 Yakup ailesine ve yanındakilere, “Yabancı ilahlarınızı atın”dedi, “Kendinizi arındırıp giysilerinizi değiştirin.

Yar.35: 3 Beytel’e gidelim. Sıkıntı çektiğim günlerde yakarışımı duyan, gittiğim her yerde benimle birlikte olan Tanrı’ya orada bir sunak yapacağım.”

Yar.35: 4 Böylece herkes yabancı ilahlarını, kulaklarındaki küpeleri Yakup’a verdi. Yakup bunları Şekem yakınlarında bir yabanıl fıstık ağacının altına gömdü.

Yar.35: 5 Sonra göçtüler. Çevre kentlerde yaşayan halk peşlerinedüşmedi, çünkü hepsini Tanrı korkusu sarmıştı.

Yar.35: 6 Yakup adamlarıyla birlikte Kenan ülkesindeki Luz -Beytel-Kenti’ne geldi.

Yar.35: 7 Bir sunak yaparak oraya El-Beytel*fr* adını verdi. Çünküağabeyinden kaçarken Tanrı orada kendisine görünmüştü.D Not 35:7 “El-Beytel”: “Beytel’in Tanrısı” anlamına gelir.

Yar.35: 8 Rebeka’nın dadısı Debora ölünce Beytel’in güneyindeki meşeağacının altına gömüldü. Bu yüzden ağaca Allon-Bakut*fs* adı verildi.D Not 35:8 “Allon-Bakut”: “Ağlama meşesi” anlamına gelir.

Yar.35: 9 Yakup Paddan-Aram’dan dönünce, Tanrı ona yine görünerek onukutsadı.

Yar.35: 10 “Sana Yakup diyorlar, ama bundan böyle adın Yakup değil,İsrail olacak” diyerek onun adını İsrail*fş* koydu.D Not 35:10 “İsrail”: “Tanrı’yla güreşir” anlamına gelir.

Yar.35: 11 “Ben Her Şeye Gücü Yeten Tanrı’yım” dedi, “Verimli ol, çoğal. Senden bir ulus ve uluslar topluluğu doğacak. Kralların atası olacaksın.

Yar.35: 12 İbrahim’e, İshak’a verdiğim toprakları sana verecek, sendensonra da soyuna bağışlayacağım.”

Yar.35: 13 Sonra Tanrı Yakup’tan ayrılarak onunla konuştuğu yerdenyukarı çekildi.

Yar.35: 14 Yakup Tanrı’nın kendisiyle konuştuğu yere taş bir anıtdikti. Üzerine dökmelik sunu ve zeytinyağı döktü.

Yar.35: 15 Oraya, Tanrı’nın kendisiyle konuştuğu yere Beytel*ft* adını verdi.D Not 35:15 “Beytel”: “Tanrı’nın evi” anlamına gelir.

Rahel’le İshak’ın Ölümü

Yar.35: 16 Sonra Beytel’den göçtüler. Efrat’a varmadan Rahel doğumyaptı. Doğum yaparken çok sancı çekti.

Yar.35: 17 O sancı çekerken, ebesi, “Korkma!” dedi, “Bir oğlun daha oluyor.”

Yar.35: 18 Ama Rahel ölmek üzereydi. Can verirken oğlunun adınıBen-Oni*fu* koydu. Babası ise çocuğa Benyamin*fü* adını verdi.D Not 35:18 “Ben-Oni”: “Kederimin oğlu” anlamına gelir. 35:18 “Benyamin”: “Sağ elimin oğlu” ya da “Güneyli oğul”anlamına gelir.

Yar.35: 19 Rahel öldü ve Efrat -Beytlehem- yolunda gömüldü.

Yar.35: 20 Yakup Rahel’in mezarına bir taş dikti. Bu mezar taşı bugünekadar kaldı.

Yar.35: 21 İsrail yine göçtü ve Eder Kulesi’nin ötesinde konakladı.

Yar.35: 22 İsrail o bölgede yaşarken Ruben babasının cariyesiBilha’yla yattı. İsrail bunu duyunca çok kızdı*fv*.D Not 35:22 Septuaginta “Bunu duyunca çok kızdı”, Masoretik metin”Bunu duydu”.

Yar.35: 23 Yakup’un on iki oğlu vardı. Lea’nın oğulları: Ruben -Yakup’un ilk oğlu- Şimon, Levi, Yahuda, İssakar, Zevulun.

Yar.35: 24 Rahel’in oğulları: Yusuf, Benyamin.

Yar.35: 25 Rahel’in cariyesi Bilha’nın oğulları: Dan, Naftali.

Yar.35: 26 Lea’nın cariyesi Zilpa’nın oğulları: Gad, Aşer. Yakup’unPaddan-Aram’da doğan oğulları bunlardır.

Yar.35: 27 Yakup, İshak’la İbrahim’in de yabancı olarak kalmış olduğu bugün Hevron denen Kiryat-Arba yakınlarındaki Mamre’ye, babası İshak’ın yanına gitti.

Yar.35: 28 İshak yüz seksen yıl yaşadı.

Yar.35: 29 Kocamış, yaşama doymuş olarak son soluğunu verdi. Ölüphalkına kavuştu. Oğulları Esav’la Yakup onu gömdüler.

TEVRAT BÖLÜM 1-34 DİNA VE ŞEKEMLİLER

BÖLÜM 34

Yar.34: 1 Lea’yla Yakup’un kızı Dina bir gün yöre kadınlarını ziyarete gitti.

Yar.34: 2 O bölgenin beyi Hivli Hamor’un oğlu Şekem Dina’yı görüncetutup ırzına geçti.

Yar.34: 3 Yakup’un kızına gönlünü kaptırdı. Dina’yı sevdi ve ona nazikdavrandı.

Yar.34: 4 Babası Hamor’a, “Bu kızı bana eş olarak al” dedi.

Yar.34: 5 Yakup kızı Dina’nın kirletildiğini duyduğunda, oğulları kırda hayvanların başındaydı. Yakup onlar gelinceye kadar konuşmadı.

Yar.34: 6 Bu arada Şekem’in babası Hamor konuşmak için Yakup’un yanınagitti.

Yar.34: 7 Yakup’un oğulları olayı duyar duymaz kırdan döndüler.Üzüntülü ve çok öfkeliydiler. Çünkü Şekem Yakup’un kızıylayatarak İsrail’in onurunu kırmıştı. Böyle bir şey olmamalıydı.

Yar.34: 8 Hamor onlara, “Oğlum Şekem’in gönlü kızınızda” dedi, “Lütfenonu oğluma eş olarak verin.

Yar.34: 9 Bizimle akraba olun. Birbirimize kız verip kız alalım.

Yar.34: 10 Bizimle birlikte yaşayın. Ülke önünüzde, nereye istersenizyerleşin, ticaret yapın, mülk edinin.”

Yar.34: 11 Şekem de Dina’nın babasıyla kardeşlerine, “Bana bu iyiliğiyapın, ne isterseniz veririm” dedi,

Yar.34: 12 “Ne kadar başlık ve armağan isterseniz isteyin, dilediğinizher şeyi vereceğim. Yeter ki, kızı bana eş olarak verin.”

Yar.34: 13 Kızkardeşleri Dina’nın ırzına geçildiği için, Yakup’unoğulları Şekem’le babası Hamor’a aldatıcı bir yanıt verdiler.

Yar.34: 14 “Olmaz, kızkardeşimizi sünnetsiz* bir adama veremeyiz”dediler, “Bizim için utanç olur.

Yar.34: 15 Ancak şu koşulla kabul ederiz: Bütün erkekleriniz bizimgibi sünnet olursa,

Yar.34: 16 birbirimize kız verip kız alabiliriz. Sizinle birlikteyaşar, bir halk oluruz.

Yar.34: 17 Eğer kabul etmez, sünnet olmazsanız, kızımızı alır gideriz.”

Yar.34: 18 Bu öneri Hamor’la oğlu Şekem’e iyi göründü.

Yar.34: 19 Ailesinde en saygın kişi olan genç Şekem öneriyi yerinegetirmekte gecikmedi. Çünkü Yakup’un kızına aşıktı.

Yar.34: 20 Hamor’la oğlu Şekem durumu kent halkına bildirmek içinkentin kapısına gittiler.

Yar.34: 21 “Bu adamlar bize dostluk gösteriyor” dediler, “Ülkemizdeyaşasınlar, ticaret yapsınlar. Topraklarımız geniş, onlara dayeter, bize de. Birbirimize kız verip kız alabiliriz.

Yar.34: 22 Yalnız, şu koşulla bizimle birleşmeyi, birlikte yaşamayı kabul ediyorlar: Bizim erkeklerin de kendileri gibi sünnet olmasını istiyorlar.

Yar.34: 23 Böylece bütün sürüleri, malları, öbür hayvanları da bizim olur, değil mi? Gelin onlarla anlaşalım, bizimle birlikte yaşasınlar.”

Yar.34: 24 Kent kapısından geçen herkes Hamor’la oğlu Şekem’insöylediklerini kabul etti ve kentteki bütün erkekler sünnet oldu.

Yar.34: 25 Üçüncü gün erkekler daha sünnetin acısını çekerken, Yakup’un oğullarından ikisi -Dina’nın kardeşleri Şimon’la Levi- kılıçlarını kuşanıp kuşku uyandırmadan kente girip bütün erkekleri kılıçtan geçirdiler.

Yar.34: 26 Hamor’la oğlu Şekem’i de öldürdüler. Dina’yı Şekem’inevinden alıp gittiler.

Yar.34: 27 Sonra Yakup’un bütün oğulları cesetleri soyup kenti yağmaladılar. Çünkü kızkardeşlerini kirletmişlerdi.

Yar.34: 28 Kentteki ve kırdaki davarları, sığırları, eşekleri ele geçirdiler.

Yar.34: 29 Bütün mallarını, çocuklarını, kadınlarını aldılar, evlerindeki her şeyi yağmaladılar.

Yar.34: 30 Yakup, Şimon’la Levi’ye, “Bu ülkede yaşayan Kenanlılar’laPerizliler’i bana düşman ettiniz, başımı belaya soktunuz” dedi, “Sayıca azız. Eğer birleşir, bana saldırırlarsa, ailemle birlikte yok olurum.”

Yar.34: 31 Şimon’la Levi, “Kızkardeşimize bir fahişe gibi mi davranmalıydı?” diye karşılık verdiler.

TEVRAT BÖLÜM 1-33 YAKUP ESAV’LA KARŞILAŞIYOR

BÖLÜM 33

Yar.33: 1 Yakup baktı, Esav dört yüz adamıyla birlikte geliyor.Çocukları Lea’yla Rahel’e ve iki cariyeye teslim etti.

Yar.33: 2 Cariyelerle çocuklarını öne, Lea’yla çocuklarını arkaya,Rahel’le Yusuf’u da en arkaya dizdi.

Yar.33: 3 Kendisi hepsinin önüne geçti. Ağabeyine yaklaşırken yedi kezyere kapandı.

Yar.33: 4 Ne var ki Esav koşarak onu karşıladı, kucaklayıp boynunasarıldı, öptü. İkisi de ağlamaya başladı.

Yar.33: 5 Esav kadınlarla çocuklara baktı. “Kim bu yanındakiler?” diyesordu. Yakup, “Tanrı’nın kuluna lütfettiği çocuklar” dedi.

Yar.33: 6 Cariyelerle yanlarındaki çocuklar yaklaşıp eğildiler.

Yar.33: 7 Ardından Lea çocuklarıyla birlikte yaklaşıp eğildi. En sonda Yusuf’la Rahel yaklaşıp eğildi.

Yar.33: 8 Esav, “Karşılaştığım öbür topluluğun anlamı neydi?” diyesordu. Yakup, “Efendimi hoşnut etmek için” diye yanıtladı.

Yar.33: 9 Esav, “Benim yeterince malım var, kardeşim” dedi, “Seninmalın sana kalsın.”

Yar.33: 10 Yakup, “Olmaz, eğer sevgini kazandımsa, lütfen armağanımıkabul et” diye karşılık verdi, “Senin yüzünü görmek Tanrı’nınyüzünü görmek gibi. Çünkü beni kabul ettin.

Yar.33: 11 Lütfen sana gönderdiğim armağanı al. Tanrı bana öyle iyilikyaptı ki, her şeyim var.” Armağanı kabul ettirinceye kadar diretti.

Yar.33: 12 Esav, “Haydi yolumuza devam edelim” dedi, “Ben önünsıragideceğim.”

Yar.33: 13 Yakup, “Efendim, bilirsin, çocuklar narindir” dedi,”Yanımdaki koyunların, sığırların yavruları var. Hayvanları birgün daha yürümeye zorlarsak hepsi ölür.

Yar.33: 14 Efendim, lütfen sen kulunun önünden git. Ben hayvanlarla çocuklara ayak uydurarak yavaş yavaş geleceğim. Seir’de efendime yetişirim.”

Yar.33: 15 Esav, “Yanımdaki adamlardan birkaçını yanına vereyim” dedi.Yakup, “Niçin?” diye sordu, “Ben yalnızca seni hoşnut etmek istiyorum.”

Yar.33: 16 Esav o gün Seir’e dönmek üzere yola koyuldu.

Yar.33: 17 Yakup’sa Sukkot’a*fo* gitti. Orada kendine ev, hayvanlarınabarınaklar yaptı. Bu yüzden oraya Sukkot adını verdi.D Not 33:17 “Sukkot”: “Barınaklar” anlamına gelir.

Yar.33: 18 Yakup güvenlik içinde Paddan-Aram’dan Kenan ülkesine, ŞekemKenti’ne vardı. Kentin yakınında konakladı.

Yar.33: 19 Çadırını kurduğu arsayı Şekem’in babası Hamor’unoğullarından yüz parça gümüşe*fö* aldı.D Not 33:19 “Yüz parça gümüş”: İbranice “Yüz kesita”. Kesitaağırlığı ve değeri bilinmeyen bir para birimiydi.

Yar.33: 20 Orada bir sunak kurarak El-Elohe-İsrail*fp* adını verdi.D Not 33:20 “El-Elohe-İsrail”: “Tanrı İsrail’in Tanrısı” anlamınagelir.

TEVRAT BÖLÜM 1-32

BÖLÜM 32

Yar.32: 1 Yakup yoluna devam ederken, Tanrı’nın melekleriyle karşılaştı.

Yar.32: 2 Onları görünce, “Tanrı’nın ordugahı bu” diyerek oraya Mahanayim*fl* adını verdi.D Not 32:2 “Mahanayim”: “İki ordugah” anlamına gelir.

Yakup Esav’la Karşılaşmaya Hazırlanıyor

Yar.32: 3 Yakup Edom topraklarında, Seir ülkesinde yaşayan ağabeyiEsav’a önceden haberciler gönderdi.

Yar.32: 4 Onlara şu buyruğu verdi: “Efendim Esav’a şöyle deyin: KulunYakup diyor ki, ‘Şimdiye kadar Lavan’ın yanında konuk olarak kaldım.

Yar.32: 5 Öküzlere, eşeklere, davarlara, erkek ve kadın kölelere sahipoldum. Efendimi hoşnut etmek için önceden haber gönderiyorum.'”

Yar.32: 6 Haberciler geri dönüp Yakup’a, “Ağabeyin Esav’ın yanınagittik” dediler, “Dört yüz adamla seni karşılamaya geliyor.”

Yar.32: 7 Yakup çok korktu, sıkıldı. Yanındaki adamları, davarları,sığırları, develeri iki gruba ayırdı.

Yar.32: 8 “Esav gelir, bir gruba saldırırsa, hiç değilse öteki grupkurtulur” diye düşündü.

Yar.32: 9 Sonra şöyle dua etti: “Ey atam İbrahim’in, babam İshak’ınTanrısı RAB! Bana, ‘Ülkene, akrabalarının yanına dön, senibaşarılı kılacağım’ diye söz verdin.

Yar.32: 10 Bana gösterdiğin bunca iyiliğe, güvene layık değilim. ŞeriaIrmağı’nı geçtiğimde değneğimden başka bir şeyim yoktu. Şimdi ikiorduyla döndüm.

Yar.32: 11 Yalvarırım, beni ağabeyim Esav’dan koru. Gelip bana,çocuklarla annelerine saldırmasından korkuyorum.

Yar.32: 12 ‘Seni kesinlikle başarılı kılacağım, soyunu denizin kumugibi sayılamayacak kadar çoğaltacağım’ diye söz vermiştin bana.”

Yar.32: 13-15 Yakup geceyi orada geçirdi. Birlikte getirdiğihayvanlardan ağabeyi Esav’a armağan olarak iki yüz keçi, yirmiteke, iki yüz koyun, yirmi koç, yavrularıyla birlikte otuz dişideve, kırk inek, on boğa, yirmi dişi, on erkek eşek ayırdı.

Yar.32: 16 Bunları ayrı sürüler halinde kölelerine teslim ederek,”Önümden gidin, sürüler arasında boşluk bırakın” dedi.

Yar.32: 17 Birinci köleye buyruk verdi: “Ağabeyim Esav’lakarşılaştığında, ‘Sahibin kim, nereye gidiyorsun? Önündeki buhayvanlar kimin?’ diye sorarsa,

Yar.32: 18 ‘Kulun Yakup’un’ diyeceksin, ‘Efendisi Esav’a armağanolarak gönderiyor. Kendisi de arkamızdan geliyor.'”

Yar.32: 19 İkinci ve üçüncü köleye, sürülerin peşinden giden herkeseaynı buyruğu verdi: “Esav’la karşılaştığınızda aynı şeyleri söyleyeceksiniz.

Yar.32: 20 ‘Kulun Yakup arkamızdan geliyor’ diyeceksiniz.””Önden göndereceğim armağanla onu yatıştırır, sonra kendisinigörürüm. Belki beni bağışlar” diye düşünüyordu.

Yar.32: 21 Böylece armağanı önden gönderip geceyi konakladığı yerdegeçirdi.

Yakup Güreş Tutuyor

Yar.32: 22 Yakup o gece kalktı; iki karısını, iki cariyesini, on biroğlunu yanına alıp Yabbuk Irmağı’nın sığ yerinden karşıya geçti.

Yar.32: 23 Onları geçirdikten sonra sahip olduğu her şeyi de karşıyageçirdi.

Yar.32: 24 Böylece Yakup arkada yalnız kaldı. Bir adam gün ağarıncayakadar onunla güreşti.

Yar.32: 25 Yakup’u yenemeyeceğini anlayınca, onun uyluk kemiğininbaşına çarptı. Öyle ki, güreşirken Yakup’un uyluk kemiği çıktı.

Yar.32: 26 Adam, “Bırak beni, gün ağarıyor” dedi.Yakup, “Beni kutsamadıkça seni bırakmam” diye yanıtladı.

Yar.32: 27 Adam, “Adın ne?” diye sordu. “Yakup.”

Yar.32: 28 Adam, “Artık sana Yakup değil, İsrail*fm* denecek” dedi,”Çünkü Tanrı’yla, insanlarla güreşip yendin.”D Not 32:28 “İsrail”: “Tanrı’yla güreşir” anlamına gelir.

Yar.32: 29 Yakup, “Lütfen adını söyler misin?” diye sordu.Ama adam, “Neden adımı soruyorsun?” dedi. Sonra Yakup’u kutsadı.

Yar.32: 30 Yakup, “Tanrı’yla yüzyüze görüştüm, ama canım bağışlandı”diyerek oraya Peniel*fn* adını verdi.D Not 32:30 “Peniel”: “Tanrı’nın yüzü” anlamına gelir.

Yar.32: 31 Yakup Peniel’den ayrılırken güneş doğdu. Uyluğundan ötürüaksıyordu.

Yar.32: 32 Bu nedenle İsrailliler bugün bile uyluk kemiğinin üzerindeki siniri yemezler. Çünkü Yakup’un uyluk kemiğinin başındaki sinire çarpılmıştı.

TEVRAT BÖLÜM 1-31 YAKUP LAVAN’DAN KAÇIYOR

BÖLÜM 31

Yar.31: 1 Lavan’ın oğulları, “Yakup babamızın sahip olduğu her şeyialdı” dediler, “Bütün varlığını babamıza ait şeylerden kazandı.”Yakup bu sözleri duyunca,

Yar.31: 2 Lavan’ın kendisine karşı tutumunun eskisi gibi olmadığını anladı.

Yar.31: 3 RAB Yakup’a, “Atalarının topraklarına, akrabalarının yanınadön” dedi, “Seninle olacağım.”

Yar.31: 4 Bunun üzerine Yakup Rahel’le Lea’yı sürüsünün bulunduğukırlara çağırttı.

Yar.31: 5 Onlara, “Bakıyorum, babanız bana eskisi gibi davranmıyor”dedi, “Ama babamın Tanrısı benimle birlikte.

Yar.31: 6 Var gücümle babanıza hizmet ettiğimi bilirsiniz.

Yar.31: 7 Ne yazık ki, babanız beni aldattı, ondan alacağımı on kezdeğiştirdi. Ama Tanrı bana kötülük etmesine izin vermedi.

Yar.31: 8 Lavan, ‘Ücret olarak noktalı hayvanları al’ deyince, bütün sürü noktalı doğurdu. ‘Ücret olarak çizgili olanları al’ deyince de bütün sürü çizgili doğurdu.

Yar.31: 9 Tanrı babanızın hayvanlarını aldı, bana verdi.

Yar.31: 10 “Sürülerin çiftleştiği mevsimde bir düş gördüm. Çiftleşentekeler çizgili, noktalı, kırçıldı.

Yar.31: 11 Düşümde Tanrı’nın meleği bana, ‘Yakup!’ diye seslendi.’Buyur’ dedim.

Yar.31: 12 Bana, ‘Bak, bütün çiftleşen tekeler çizgili, noktalı vekırçıl’ dedi, ‘Çünkü Lavan’ın sana yaptıklarının hepsini gördüm.

Yar.31: 13 Ben Beytel’in Tanrısı’yım. Hani orada bana anıt dikip meshetmiş*, adak adamıştın. Kalk, bu ülkeden git, doğduğun ülkeye dön.'”

Yar.31: 14 Rahel’le Lea, “Babamızın evinde hâlâ payımız, mirasımız varmı?” dediler,

Yar.31: 15 “Onun gözünde artık yabancı değil miyiz? Çünkü bizi sattı.Bizim için ödenen bedelin hepsini yedi.

Yar.31: 16 Tanrı’nın babamızdan aldığı varlığın tümü bize veçocuklarımıza aittir. Tanrı sana ne dediyse öyle yap.”

Yar.31: 17 Böylece Yakup çocuklarını, karılarını develere bindirdi.

Yar.31: 18 Bütün hayvanları önüne kattı; topladığı mallarla, Paddan-Aram’da kazandığı hayvanlarla birlikte Kenan ülkesine, babası İshak’ın yanına gitmek üzere yola çıktı.

Yar.31: 19 Lavan koyunlarını kırkmaya gidince, Rahel babasının putlarını çaldı.

Yar.31: 20 Yakup da kaçacağını söylemeyerek Aramlı Lavan’ı kandırdı.

Yar.31: 21 Böylece kendisine ait her şeyi alıp kaçtı. Fırat Irmağı’nıgeçip Gilat dağlık bölgesine doğru gitti.

Lavan Yakup’un Peşine Düşüyor

Yar.31: 22 Üçüncü gün Yakup’un kaçtığını Lavan’a bildirdiler.

Yar.31: 23 Lavan yakınlarını yanına alıp Yakup’un peşine düştü. Yedigün sonra Gilat dağlık bölgesinde ona yetişti.

Yar.31: 24 O gece Tanrı Aramlı Lavan’ın düşüne girerek ona, “Dikkatliol!” dedi, “Yakup’a ne iyi, ne kötü bir şey söyle.”

Yar.31: 25 Lavan Yakup’a yetişti. Yakup çadırını Gilat dağlık bölgesine kurmuştu. Lavan da yakınlarıyla birlikte çadırını aynı yere kurdu.

Yar.31: 26 Yakup’a, “Nedir bu yaptığın?” dedi, “Beni aldattın.Kızlarımı alıp savaş tutsağı gibi götürdün.

Yar.31: 27 Neden gizlice kaçtın? Neden beni aldattın? Niçin banasöylemedin? Seni sevinçle, ezgilerle, tefle, lirle yolcu ederdim.

Yar.31: 28 Torunlarımla, kızlarımla öpüşüp vedalaşmama izin vermedin.Aptallık ettin.

Yar.31: 29 Size kötülük yapacak güçteyim, ama babanın Tanrısı dün gecebana, ‘Dikkatli ol!’ dedi, ‘Yakup’a ne iyi, ne kötü hiçbir şey söyleme.’

Yar.31: 30 Babanın evini çok özlediğin için bizden ayrıldın. Amailahlarımı niçin çaldın?”

Yar.31: 31 Yakup, “Korktum” diye karşılık verdi, “Kızlarını zorlaelimden alırsın diye düşündüm.

Yar.31: 32 İlahlarını kimde bulursan, o öldürülecektir. Yakınlarımızınönünde kendin ara, eşyalarımın arasında sana ait ne bulursan al.”Yakup ilahları Rahel’in çaldığını bilmiyordu.

Yar.31: 33 Lavan Yakup’un, Lea’nın ve iki cariyenin çadırına baktıysada ilahları bulamadı. Lea’nın çadırından çıkıp Rahel’in çadırına girdi.

Yar.31: 34 Rahel çaldığı putları devesinin semerine koymuş, üzerineoturmuştu. Lavan çadırını didik didik aradıysa da putları bulamadı.

Yar.31: 35 Rahel babasına, “Efendim, huzurunda kalkamadığım için kızma, âdet görüyorum da” dedi. Lavan her yeri aradıysa da, putları bulamadı.

Yar.31: 36 Yakup kendini tutamadı. Lavan’a çıkışarak, “Suçum ne?” diyesordu, “Ne günah işledim ki böyle öfkeyle peşime takıldın?

Yar.31: 37 Bütün eşyalarımı aradın, kendine ait bir şey buldun mu? Varsa onu buraya, yakınlarımızın önüne koy. Onlar ikimiz hakkında karar versinler.

Yar.31: 38 Yirmi yıl yanında kaldım. Koyunların, keçilerin hiç düşükyapmadı. Sürülerinin içinden bir tek koç yemedim.

Yar.31: 39 Yabanıl hayvanların parçaladığını sana göstermedim, zararını ben çektim. Gece ya da gündüz çalınan her hayvanın karşılığını benden istedin.

Yar.31: 40 Öyle bir durumdaydım ki, gündüz sıcak, gece kırağı yedibitirdi beni. Gözüme uyku girmedi.

Yar.31: 41 Yirmi yıl evinde böyle yaşadım. İki kızın için on dört yıl, sürün için altı yıl sana hizmet ettim. On kez alacağımı değiştirdin.

Yar.31: 42 Babamın ve İbrahim’in Tanrısı, İshak’ın taptığı*fi* Tanrıbenden yana olmasaydı, beni eli boş gönderecektin. Tanrı çektiğimzorluğu, verdiğim emeği gördü ve dün gece seni uyardı.”D Not 31:42 “Taptığı”: İbranice “Korktuğu”. Aynı ifade 31:53’te de geçer.

Yar.31: 43 Lavan, “Kadınlar benim kızlarım, çocuklar benim çocuklarım, sürüler benim sürülerim” diye karşılık verdi, “Burada gördüğün her şey bana ait. Kızlarıma ya da doğurdukları çocuklara bugün ne yapabilirim ki?

Yar.31: 44 Gel anlaşalım. Aramıza tanık koyalım.”

Yar.31: 45 Yakup bir taş alıp onu anıt olarak dikti.

Yar.31: 46 Yakınlarına, “Taş toplayın” dedi. Adamlar topladıklarıtaşları bir yere yığdılar. Orada, yığının yanında yemek yediler.

Yar.31: 47 Lavan taş yığınına Yegar-Sahaduta*fj*, Yakup ise Galet*fj*adını verdi.D Not 31:47 Aramice “Yegar-Sahaduta” ve İbranice “Galet” “Tanıklık yığını” anlamına gelir.

Yar.31: 48 Lavan, “Bu yığın bugün aramızda tanık olsun” dedi. Buyüzden yığına Galet adı verildi.

Yar.31: 49 Mispa*fk* diye de anılır. Çünkü Lavan, “Birbirimizden uzakolduğumuz zaman RAB aramızda gözcülük etsin” dedi,D Not 31:49 “Mispa”: “Gözcü kulesi” anlamına gelir.

Yar.31: 50 “Eğer kızlarıma kötü davranır, başka kadınlarla evlenirsen,yanımızda kimse olmasa bile Tanrı tanık olacaktır.”

Yar.31: 51 Sonra, “İşte taş yığını, işte aramıza diktiğim anıt” dedi,

Yar.31: 52 “Bu yığın ve anıt birer tanık olsun. Bu yığının ötesinegeçip sana kötülük etmeyeceğim. Sen de bu yığını ve anıtı geçipbana kötülük etmeyeceksin.

Yar.31: 53 İbrahim’in, Nahor’un ve babalarının Tanrısı aramızda yargıçolsun.” Yakup babası İshak’ın taptığı Tanrı’nın adıyla ant içti.

Yar.31: 54 Sonra dağda kurban kesip yakınlarını yemeğe çağırdı. Yemeğiyiyip geceyi dağda geçirdiler.

Yar.31: 55 Lavan sabah erkenden kalktı; torunlarını, kızlarını öpüpkutsadıktan sonra evine gitti.